Ni Ben Garcia
Saan patungo ang pagaspas ng nakapiit na Aguila?
(Ikalawang yugto)
(Ipadala ang kuwento ng inyong buhay, PO Box 1301 Safat 13014 Kuwait o mag-email sa radio_bengarcia@yahoo.com kung gusto nyong mailimbag ang inyong kuwento kasama ng inyong larawan ipadala ang 2X2 photo, o anumang klarong kopya ng inyong larawan. Ito po ay optional. Para sa komento bumisita sa aking blog site: www.buhayatpag-asa.blogspot.com)
Continuation-
She's crazy! Then why in the hell she brought me in that God forsaken place, --to be her punching bag? Yun na nga lang ang mga naging katanungan ko sa sarili. From third year dun na ako natutong mag-rebelde ng lihim, kaliwa't kanan ang friends ko sa school, bad, good, rich or poor-name it- I have friends of such. Popular ako sa school namin when I was in High School, ako yung matalino na amoy kaning-baboy, pretty, pero mga luma na kasuotan. Minsan nga punit pa pero malinis naman. But in the end, good side pa rin ang nanatili sa akin. Ginawa ko iyon para makalimutan kong lahat ang paghihirap ko sa kamay ng pinsan ko. Naging manhid na ako sa kanya. I was not afraid of her anymore! Thanks to all my good friends in school kase talagang dinamayan nila ako, at hindi ako hinayaang manatili sa hindi mabuting mga kaibigan.
Yun na nga naging daily routine ko sa piling ng pinsan ko. Nag graduate ako ng High School na 'Valedictorian'. Wala akong puedeng bahaginan ng valedictory address ko, oo, nagpunta ang kapatid ng husband niya, pero siya- hindi- hindi bale, di ko rin naman gusto ang kanyang presence. Happy moments ko iyon, dahil proud talaga ako sa sarili ko, ako ang tinanghal na pinakama-galing sa aming school. Na-touch ko sa aking valedictory speech ang tungkol sa kalagayan ko. Nakita kong tumulo ang luha ng kapatid ng asawa ng pinsan ko, alam kong na-touch ko rin ang lahat ng taong naroroon. Nangako naman siyang kakausapin niya pinsan ko. Kaya mula nga noon, medyo nag-iba na ang turing ng pinsan ko sa akin.
Noong first year na ako sa kolehiyo, biglang na-diagnose ang asawa ng pinsan ko na may canser sya sa pancreas, kaya hindi pa nga natatapos ang panibagong kontrata nya sa barko umuwi na ito. Malala na raw ang sakit. Sa pangalawang pagkakataon, iniwanan na naman ako ng tao na syang itinturing kong pader o sandalan sa mga unos na dumarating sa aking buhay.
Sa pagkamatay ng asawa ng pinsan ko, nag-decide na ito na bumalik ng Maynila, dahil wala na raw dahilan para mag stay pa siya sa Iloilo. Lihim akong natuwa, dahil malaki ang pag asa ko na makikita ko ang mga kapatid ko, pero pag dating namin ng Maynila, kinausap niya ako na panahon na daw para makabayad ako sa pag papaaral niya sa akin. Maghanap na daw ako ng trabaho at ganun nga ang ginawa ko. Sa puso't isipan ko, alam kong wala akong dapat bayaran sa kanya, dahil pinagtrabahuan ko ang pinag-aral niya sa akin, kaya kesehodang tawagin nya akong walang utang na loob, okay lang. Kaya ng araw na sabihin niya iyon sa akin, nag-decide na ako na tumayo sa sarili kong paa. At ayaw kong magiging alila niya habang buhay. Kaya nag-hanap ako ng trabaho sa Maynila, lihim kong plinano ang mga susunod kong hakbang.
Sa trabahong napasukan ko, agad may-nagkagusto sa akin, pretty nga kase, binata naman siya at alok agad ng kasal. Why not? At least mayroon na akong matitirhan ng libre at tuluyan na akong makakaalis sa pinsan ko. Kaya umuo agad ako. Sa madaling sabi sumama ako sa kanya ng hindi man lang nagpaalam sa pinsan ko. Dinala ako ng boy-friend ko sa kanila at doon na ako natulog ng gabing yon. Hindi na ako umuwi, in short parang tanan. Wala akong kamalay-malay, naghuhuklay din pala ako ng sarili kong libingan sa pagsama ko sa boyfriend kong iyon. Tawagin na lang natin siyang Jun. Both of us don't know our family background kaya hindi nag work ang relationship namin. 3-years old na ang anak ko ng malaman kong lulong pala siya sa ipinagbabawal na gamot.
Kaya pala every time he offered kasal sa akin umaayaw ako, kahit may anak na kami, kase I have this feeling na may sekreto syang itinatago. Higit pa dun sobra din siyang tumoma ng alak. In fact, every time na malalasing sya, nagwawala at mistulang dinaanan ng bagyo ang kabahayan namin. Lahat ng mga gamit na naipundar namin ay winawasak. One time umuwi ako from work, gabi na, kasi shifting yung pinapasukan ko, at 2-10 pm ang pasok ko. Pag uwi ko nagulat ako sa na abutan kase sa bedroom pa namin mismo, kung saan natutulog ang baby namin, dun din humihit-hit ng shabu si Jun at mga barkada nya. Nung time na yon gusto kong takasan ang ulirat, pero na nanaig sa sarili ko ang kalagayan ng anak ko. Nun ko naramdaman ang kawalang pag-asa. I want to run away w/ my son pero saan?
Patuloy akong nakisama kay Jun, despite sa takot na mararamdaman ko, gusto ko syang awayin, pero nag-aalala ako at baka bigla na lang siyang maging bayolente. Kaya ako na ang namimbang, lalong naging magulo ang pagsasama namin hanggang sa hindi ko na natiis lumaban na talaga ako sa kanya at nangyari nga ang kinatatakutan ko. Yung away namin naging marahas sinaktan nya ako, kahit lasing na lasing sya talagang makalas sya pero lumaban ako, akala ko nga Kuya Ben napatay ko na sya kasi nag dilim ang paningin ko, pinag-pupukpok ko sya sa ulo ng malaking bato kase, nadulas sya ng hinahablot nya ako sa buhok, buti na lang may isang mabuting kapit bahay na nangahas na umawat at dinala nila ako sa bahay nila. Ng mahimas-masan ako hinanap ko anak ko at sabi nila kinuha daw ng byenan ko.
Yong taong tumolong sa akin palibhasa Brgy. Captain sa lugar nila Jun ay tumawag sa presinto para ayusin daw gulo namin at sya daw bahala sa'kin. It was a blessing in disguise yung nangyari kase yung police station na pinagdalhan sa akin ay Uncle ko pala ang hepe, so ng malaman nya kung sino ako ay dinala nya ako sa kanila. Tuwang-tuwa yong Auntie ko ng makilala ako kasi daw matagal na nila akong hinahanap mula ng umalis ako ng Pasay sa piling ng ate ko, at dun ko na isinalaysay ang lahat ng pangyayari pati yong naging buhay ko sa Iloilo, sa piling ng pinsan ko. Sabi ng Auntie ko, I have to pick up all the pieces left for me and start a new life. Tutulungan daw nila ako. After a week pinapuntahan ng Tiyo ko yong bahay nila Jun para kunin ang anak ko, pero wala na daw doon umuwi papuntang Mindanao and it was my very worst nightmare, malaki ang Mindanao, saan sulok ko hahanapin ang anak ko. Sa pangyayaring yun na-pabayaan ko work ko, dahilan para materminate ako.
Tinulugan ako ng Uncle ko para makapasok sa office nila sa PNP. Medyo may-katungkulan na ang Uncle ko, kaya madali niya akong naipasok. Dito ko na-meet ang isa nyang tauhan. Umpisa palang alam ko family-man sya, at sa sistema ng mga lalaki lalo na at pulis sa atin ay likas na bolero. At first I really don't care and I don't give a damn kasi I'm not interested sa kanya, all I know that time was makaipon ng pamasahe patungong Mindanao at mahanap ang anak ko. As days, weeks hanggang naging months passed by, wala pa rin akong balita sa anak ko pero sabi ng Uncle ko, hindi daw sya tumitigil sa pag-papahanap, pati nga daw yung regional commander sa Mindanao pinasabihan nya na. Si Joey ( yung name ng tauhan ng Tiyo ko) persistent sya sa pag tulong sa akin, kahit one time lang sya nag palipad hangin sakin at big NO agad sagot ko, ay patuloy sya sa pagtulong, I must admit bukod sa magandang lalaki sya ay ma-prinsipyo din, kaya nakuha nya tiwala ko, in short we become good friends, as in good--walang halong malisya, besides ilang sya sa Tiyo ko, until one day he surprised me by saying " I've got good news for you, nandito na sa Manila ang anak mo, gusto mo kidnapin ko at ibigay saiyo?"-Itutuloy
Friday, August 25, 2006
Saturday, August 19, 2006
BUHAY AT PAG-ASA
Ni Ben Garcia
Saan patungo ang pagaspas ng nakapiit na Aguila?
(Ipadala ang kuwento ng inyong buhay, PO Box 1301 Safat 13014 Kuwait o mag-email sa radio_bengarcia@yahoo.com kung gusto nyong mailimbag ang inyong kuwento kasama ng inyong larawan ipadala ang 2X2 photo, o anumang klarong kopya ng inyong larawan. Ito po ay optional. Para sa komento bumisita sa aking blog site: www.buhayatpag-asa.blogspot.com)
Dear Kuya Ben,
Greetings! Please call me Captive Eagle. I choose this alias dahil kung tutuusin, I have a strong personality yet narito ako humuhingi ng saklolo sayo. Asiwa akong humingi ng payo sa kahit kanino, maliban kung very close friend ko. Pero napatunayan ko sa mga previous letter senders mo na magaling kang magbigay ng payo, straightforward yet simple may-kurot sa puso at dama kong mayroong kang sinsiridad. In short pinahanga mo ako, kaya sana, huwag mo akong bibiguin sa ilalapit kong problema sayo.
Galing ako sa very poor family from Eastern Samar. Yung side ng father ko, medyo well off naman sila kaya tuloy produkto naging tamad siya, kaya nung mapangasawa ang mama ko, naging poor talaga sila (kami pala). Kahit umabot kami sa pitong magkakapatid, di man lang niya ipinakitang mayroon siyang pagpapahalaga sa aming kinabukasan. Until when I was in grade 1, nang ma-diagnosed ang tatay ko na mayroong acute kidney stone, nang malaman niya iyon, ninirbyus, kasama na rin iyon sa mga dahilan kung bakit maaga siyang namatay. In fairness naman sa Tatay ko, mabait siya yun lang talaga tamad siya. Follow din agad ang Mama sa langit, kaya nagkahiwa-hiwalay kaming magkakapatid.
Kinuha ako ng Auntie ko sa Manila at pinag-aral ako sa grade school, kapalit naman nun ang mabibigat na trabahong bahay saa murang gulang ko. Nariyan ang tambakan ako ng malalaking kumot at maong, puersado ako masyado sa trabaho, tuloy para akong tibihin (TB) dahil di maalis-alis ang ubo ko. Tuwing weekdays kailangan akong gumising ng alas-dos ng madaling araw para samahan ang aking Tiya sa palengke sa Pasay dahil iyon daw ang maraming fresh at murang bilihin, dangan kase, mayroon silang negosyong lutong ulam.
Grabeng hirap ang dinanas ko alas singko pa lang ng umaga kailangan akong mag-gayak para makarating sa eskuwelahan sa Aurollo School. Pag-uwi ko naman ng hapon, pinaglalako ako ng Banana Q ng Autie ko at halo-halo, wala rin akong time mag-aral, pero ganun pa man, lagi pa rin ako kasama sa top 1 sa eskuwela. Hindi ko alam, automatic kapag nasa school na ako, para akong mayroong memory card na nakakasagot sa lahat ng school requirements, nagtataka nga yung mga kaklase ko kung bakit ako ganun samantalagang alam nila ang kalagayan ko.
Gusto kong bumalik sa amin pero wala naman akong pera, isa pa di ko alam ang pabalik sa amin, bata pa ako nun. Di ko na rin alam kung ano nang nangyari sa iba ko pang mga kapatid.
One day mayroong dumating sa bahay ng Tiya ko, pinsan ko daw siya na nakatira sa Iloilo, husband niya ay seaman, gusto niya akong kunin, pumayag naman ang Tiya ko dangan kase mayroon na raw siyang dalawang college baka hindi na rin niya kayanin akong pag-aralin ng High School. Lihim akong natuwa dahil kahit papaano makakaalis na rin ako sa sobrang hirap ng buhay sa kamay ng Tiya ko.
Pero, instead na gumanda ang kalagayan ko lalo pa yatang napasama. At first intimidated na agad ako, dahil mukha pa lang niya istrikta na, hindi nga ako nagkamali, unang bungad pa lang pagdating ko sa kanila, sabi niya agad sa akin; ang ipagpapaaral niya sa akin ay kailangan kong pagtrabahuan, wala na raw libre ngayon; sabi ko naman sa kanya; okay lang iyon, ganun din naman dun sa Tiya ko sa Manila.
Ganun na nga ang nangyari. Habang tumatagal ang panahon, napapansin kong parang hindi kami magkakakilala, kinakausap niya lang ako kung mayroon siyang gustong ipagawa sa akin at kung mayroong mali sa ginagawa ko. Doon sa lugar nila mahirap ang tubig, kailangan maghintay ng gabi para maka-igib ng tubig dahil sa gabi lang malakas ang tubig dun. Every two days kailangan akong mag-sadya sa kabilang barangay para itulak ang malaking kariton na mayroong malaking drum ng tubig. Dahil syempre sa bago ako sa lugar na iyon, wala talaga akong mahingan ng tulong. Isa sa mga source ng pagkukunan daw ng pag-aaral ko ay ang pag-aalaga nila ng baboy. Pero bawal iyon sa residential area, kaya inutusan pa akong maghukay ng lagpas taong malaking hukay para pagtapunan ng dumi ng baboy. Imagine Kuya Ben, ginawa ko pa iyon. At bukod diyan, kailangan akong mag-house-to-house para manguha ng pagkaing baboy, minsan naka-unipormi pa akong ginagawa iyon. Tumutulo ang luha ko habang nag-iikot sa kapitbahay, kase, syempre nariyan yung matapunan ako ng nangangamoy nang bulok na pagkaing baboy at nangangamoy talaga ako. Dalawa lang kami sa bahay ng pinsan kong iyon, siya at ako, pero walang katapusan ang trabaho, dahil medyo malaking bahay niya. One time nagpunta siya sa school namin, ipinagpaalam pa ako sa adviser namin, dahil emergency daw, yun pala hindi lang mahanap ang nawawala niyang nail cutter. Minsan gumagawa lang siya ng kanyang sariling kuwento, kesyo mayroong nawawala, pero yun pala, siya rin ang may-gawa, itinatago, para lang ipahanap sa akin at kung di ko syempre mahanap, magwawala siya at sasakit lang ang kalooban ko. Gusto niya iyon! Malupit ang Pinsan ko, ako ang shock absorber sa tuwing mag-aaway sila ng asawa niya sa telepono o kaya maging sa sulat.
Mayroon din namang magandang eksena sa bahay nila, iyan ay kung umuuwi ang asawa niya galing sa ilang buwan ding trabaho sa ibang bansa, (seaman nga), sobrang bait ng asawa niya, nakakahinga ako ng maluwag kung nasa bahay na siya. Sa totoo lang, kapag nasa Pilipinas siya, ayaw niyang nag-tatrabaho ako, katunayan, inubliga niya ang asawa niya na kumuha ng katulong sa bahay nila, para makapag-concentrate daw ako sa trabaho. Iyon naman ang ginagawa ng Pinsan ko, agad siyang kumukuha ng katulong, pero tatagal lang ang katulong hanggat naroroon sa Pilipinas ang mister niya. Pero kung wala na, inaaway niya at pinalalayas agad. Plastic masyado at iporkritang matatawag ang pinsan ko. Gusto ko sanang iparating iyong kalagayan kong iyon sa asawa niya, pero, nagdadalawang isip ako, una, baka hindi ako paniwalaan at ayaw ko ring maging dahilan ng pag-aaway nila. Nung third year na ako, lalong naging supportive masyado sa akin ang asawa niya. Ayaw niya iyon. That time, nabuntis na siya sa kanilang unang anak. Lihim din akong natuwa, dahil, inisip ko noon, baka at least magbago ang ugali ng Pinsan ko. Pero sa pangalawang pagkakataon, nagkamali ako, lalo siyang naging salbahe sa akin. Ubod ng pagka-perfectionist, huwag lang makahipo ng alikabok sa bahay at hablot agad ang buhok ko at ipapahid niya sa mukha ko ang alikabok. Mula noon, inisip kong kailangan kong lalong pag-butihin ang pagtatrabaho ko, at nang wala siyang masilip na dahilan para kainisan ako. Gusto ko kaseng makapag-tapos ng pag-aaral.
Isang araw naka-kuha ako ng pagkakataon para harapin siya at tanungin kung bakit ganun ang turing niya sa akin. Nagulat ako sa sagot niya. Ang sabi niya, galit lang daw siya ng husto sa akin dahil kahit anong dami raw ng trabaho ko, kaya kong gawin, at honour student pa rin ako. Isa pa, ayaw niya raw ang masyado akong kinagigiliwan ng asawa niya. -Itutuloy
Saan patungo ang pagaspas ng nakapiit na Aguila?
(Ipadala ang kuwento ng inyong buhay, PO Box 1301 Safat 13014 Kuwait o mag-email sa radio_bengarcia@yahoo.com kung gusto nyong mailimbag ang inyong kuwento kasama ng inyong larawan ipadala ang 2X2 photo, o anumang klarong kopya ng inyong larawan. Ito po ay optional. Para sa komento bumisita sa aking blog site: www.buhayatpag-asa.blogspot.com)
Dear Kuya Ben,
Greetings! Please call me Captive Eagle. I choose this alias dahil kung tutuusin, I have a strong personality yet narito ako humuhingi ng saklolo sayo. Asiwa akong humingi ng payo sa kahit kanino, maliban kung very close friend ko. Pero napatunayan ko sa mga previous letter senders mo na magaling kang magbigay ng payo, straightforward yet simple may-kurot sa puso at dama kong mayroong kang sinsiridad. In short pinahanga mo ako, kaya sana, huwag mo akong bibiguin sa ilalapit kong problema sayo.
Galing ako sa very poor family from Eastern Samar. Yung side ng father ko, medyo well off naman sila kaya tuloy produkto naging tamad siya, kaya nung mapangasawa ang mama ko, naging poor talaga sila (kami pala). Kahit umabot kami sa pitong magkakapatid, di man lang niya ipinakitang mayroon siyang pagpapahalaga sa aming kinabukasan. Until when I was in grade 1, nang ma-diagnosed ang tatay ko na mayroong acute kidney stone, nang malaman niya iyon, ninirbyus, kasama na rin iyon sa mga dahilan kung bakit maaga siyang namatay. In fairness naman sa Tatay ko, mabait siya yun lang talaga tamad siya. Follow din agad ang Mama sa langit, kaya nagkahiwa-hiwalay kaming magkakapatid.
Kinuha ako ng Auntie ko sa Manila at pinag-aral ako sa grade school, kapalit naman nun ang mabibigat na trabahong bahay saa murang gulang ko. Nariyan ang tambakan ako ng malalaking kumot at maong, puersado ako masyado sa trabaho, tuloy para akong tibihin (TB) dahil di maalis-alis ang ubo ko. Tuwing weekdays kailangan akong gumising ng alas-dos ng madaling araw para samahan ang aking Tiya sa palengke sa Pasay dahil iyon daw ang maraming fresh at murang bilihin, dangan kase, mayroon silang negosyong lutong ulam.
Grabeng hirap ang dinanas ko alas singko pa lang ng umaga kailangan akong mag-gayak para makarating sa eskuwelahan sa Aurollo School. Pag-uwi ko naman ng hapon, pinaglalako ako ng Banana Q ng Autie ko at halo-halo, wala rin akong time mag-aral, pero ganun pa man, lagi pa rin ako kasama sa top 1 sa eskuwela. Hindi ko alam, automatic kapag nasa school na ako, para akong mayroong memory card na nakakasagot sa lahat ng school requirements, nagtataka nga yung mga kaklase ko kung bakit ako ganun samantalagang alam nila ang kalagayan ko.
Gusto kong bumalik sa amin pero wala naman akong pera, isa pa di ko alam ang pabalik sa amin, bata pa ako nun. Di ko na rin alam kung ano nang nangyari sa iba ko pang mga kapatid.
One day mayroong dumating sa bahay ng Tiya ko, pinsan ko daw siya na nakatira sa Iloilo, husband niya ay seaman, gusto niya akong kunin, pumayag naman ang Tiya ko dangan kase mayroon na raw siyang dalawang college baka hindi na rin niya kayanin akong pag-aralin ng High School. Lihim akong natuwa dahil kahit papaano makakaalis na rin ako sa sobrang hirap ng buhay sa kamay ng Tiya ko.
Pero, instead na gumanda ang kalagayan ko lalo pa yatang napasama. At first intimidated na agad ako, dahil mukha pa lang niya istrikta na, hindi nga ako nagkamali, unang bungad pa lang pagdating ko sa kanila, sabi niya agad sa akin; ang ipagpapaaral niya sa akin ay kailangan kong pagtrabahuan, wala na raw libre ngayon; sabi ko naman sa kanya; okay lang iyon, ganun din naman dun sa Tiya ko sa Manila.
Ganun na nga ang nangyari. Habang tumatagal ang panahon, napapansin kong parang hindi kami magkakakilala, kinakausap niya lang ako kung mayroon siyang gustong ipagawa sa akin at kung mayroong mali sa ginagawa ko. Doon sa lugar nila mahirap ang tubig, kailangan maghintay ng gabi para maka-igib ng tubig dahil sa gabi lang malakas ang tubig dun. Every two days kailangan akong mag-sadya sa kabilang barangay para itulak ang malaking kariton na mayroong malaking drum ng tubig. Dahil syempre sa bago ako sa lugar na iyon, wala talaga akong mahingan ng tulong. Isa sa mga source ng pagkukunan daw ng pag-aaral ko ay ang pag-aalaga nila ng baboy. Pero bawal iyon sa residential area, kaya inutusan pa akong maghukay ng lagpas taong malaking hukay para pagtapunan ng dumi ng baboy. Imagine Kuya Ben, ginawa ko pa iyon. At bukod diyan, kailangan akong mag-house-to-house para manguha ng pagkaing baboy, minsan naka-unipormi pa akong ginagawa iyon. Tumutulo ang luha ko habang nag-iikot sa kapitbahay, kase, syempre nariyan yung matapunan ako ng nangangamoy nang bulok na pagkaing baboy at nangangamoy talaga ako. Dalawa lang kami sa bahay ng pinsan kong iyon, siya at ako, pero walang katapusan ang trabaho, dahil medyo malaking bahay niya. One time nagpunta siya sa school namin, ipinagpaalam pa ako sa adviser namin, dahil emergency daw, yun pala hindi lang mahanap ang nawawala niyang nail cutter. Minsan gumagawa lang siya ng kanyang sariling kuwento, kesyo mayroong nawawala, pero yun pala, siya rin ang may-gawa, itinatago, para lang ipahanap sa akin at kung di ko syempre mahanap, magwawala siya at sasakit lang ang kalooban ko. Gusto niya iyon! Malupit ang Pinsan ko, ako ang shock absorber sa tuwing mag-aaway sila ng asawa niya sa telepono o kaya maging sa sulat.
Mayroon din namang magandang eksena sa bahay nila, iyan ay kung umuuwi ang asawa niya galing sa ilang buwan ding trabaho sa ibang bansa, (seaman nga), sobrang bait ng asawa niya, nakakahinga ako ng maluwag kung nasa bahay na siya. Sa totoo lang, kapag nasa Pilipinas siya, ayaw niyang nag-tatrabaho ako, katunayan, inubliga niya ang asawa niya na kumuha ng katulong sa bahay nila, para makapag-concentrate daw ako sa trabaho. Iyon naman ang ginagawa ng Pinsan ko, agad siyang kumukuha ng katulong, pero tatagal lang ang katulong hanggat naroroon sa Pilipinas ang mister niya. Pero kung wala na, inaaway niya at pinalalayas agad. Plastic masyado at iporkritang matatawag ang pinsan ko. Gusto ko sanang iparating iyong kalagayan kong iyon sa asawa niya, pero, nagdadalawang isip ako, una, baka hindi ako paniwalaan at ayaw ko ring maging dahilan ng pag-aaway nila. Nung third year na ako, lalong naging supportive masyado sa akin ang asawa niya. Ayaw niya iyon. That time, nabuntis na siya sa kanilang unang anak. Lihim din akong natuwa, dahil, inisip ko noon, baka at least magbago ang ugali ng Pinsan ko. Pero sa pangalawang pagkakataon, nagkamali ako, lalo siyang naging salbahe sa akin. Ubod ng pagka-perfectionist, huwag lang makahipo ng alikabok sa bahay at hablot agad ang buhok ko at ipapahid niya sa mukha ko ang alikabok. Mula noon, inisip kong kailangan kong lalong pag-butihin ang pagtatrabaho ko, at nang wala siyang masilip na dahilan para kainisan ako. Gusto ko kaseng makapag-tapos ng pag-aaral.
Isang araw naka-kuha ako ng pagkakataon para harapin siya at tanungin kung bakit ganun ang turing niya sa akin. Nagulat ako sa sagot niya. Ang sabi niya, galit lang daw siya ng husto sa akin dahil kahit anong dami raw ng trabaho ko, kaya kong gawin, at honour student pa rin ako. Isa pa, ayaw niya raw ang masyado akong kinagigiliwan ng asawa niya. -Itutuloy
Sunday, August 13, 2006
BUHAY AT PAG-ASA
BUHAY AT PAG-ASA
Ni Ben Garcia
Libra Girl: Ang takot sa isda nasa isip lamang
(Ipadala ang kuwento ng inyong buhay sa PO Box 1301 Safat 13014 Kuwait o mag-email sa radio_bengarcia@yahoo.com kung gusto nyong mailimbag ang inyong kuwento kasama ng inyong larawan ipadala ang 2X2 photo, o anumang klarong kopya ng inyong larawang. Ito po ay optional. Bumisita sa aking blog site: www.buhayatpag-asa.blogspot.com)
Dear Kuya Ben
Magandang araw po sa lahat ng iyong avid readers! Salamat sa inyong walang sawang pagbibigay ng paalala at payo sa ating mga kababayan. Tunay pong nakakagaan ng kalooban ang iyong palatuntunan. Tawagin mo na lang akong Libra Girl, tubong Mindanao, 23 years old, dalaga. Ang problema ko po ay hindi sa pamilya, hindi rin sa pag-ibig, sila pa nga ang inspirasyon ko sa lahat ng sandali. Hinubog nila ako sa magandang landasin ng buhay. Pinalaki akong may-takot sa Diyos. Tapos po ako ng kursong Bachelor of Science in Industrial Education major in Food Trade last 2004. Under board nga lang po ako, pero balak kong mag-take ng exam pag-uwi ko next year. Sa love life mayroon din ako, regular ang aming communication, masaya kami kahit malayo sa isat-isa. Kuya, di ka man doctor, pero alam kong mayroon kang kakilalang puede magbigay linaw sa aking problema. Ang problema ko po ay tungkol sa aking kalusugan. Nalaman ko bago ako umalis sa Pilipinas na mayroon akong 'Tyroid', pero ang sabi di naman daw delikado. Mula noon nagging woried na ako sa kalusugan ko, dahil baka nga mayroon at lumaki, magmukha akong elepante. Takot ako! Ngayon kase wala naman akong nararamdaman, di ko naman makita o mahalata, pero once na hinahawakan ko ang leeg ko nasasalat ko ang maliit na bukol, baka ito na nga. Mayroon ang family ko ng history ng goiter. Yung Lola ko, namatay na lang na mayroong parang bola ng tennis sa leeg. Hindi rin naman daw namatay ang Lola ko dahil sa goiter, dahil daw po sa katandaan, 80 years old na po siya ng mamatay. Nakaka-ilang lang, at parang di ako makatulog sa tuwing maaalala ko ang sakit ko raw na ito. Ayaw kong magkaroon ng ganun. Aaminin ko sa inyo, di po ako makakaiin ng isda. Ang reason kung bakit tumigil ako sa pagkain ng isda ay nung magkaroon ng baha sa Ormoc, Leyte, kung saan maraming tao ang namatay at pinaniniwalaang kinain ng mga isda. Mula noon, ayaw ko nang kumain talaga ng isda. Matagal nang panahon nangyari iyon, pero hindi pa rin maalis sa isip ko ang mga isdang kumakain ng tao, hindi ko kayang lunukin ang isda. Bahala na kung walang ulam, basta ayaw ko ng isda.
Ano bang problema mayroon ako? Uuwi ako ngayong August, gusto kong magpa-opera kung kinakailangan. Ano po ang mabuti kong gawin?
Gumagalang at Nagpapsalamat
Libra Girl
Salamat Libra Girl.
Syempre dahil medical matter itong problemang idinulog sa akin ni Ms Libra Girl, na ewan kung bakit di ibinigay ang tunay na pangalan, e mayroon naman siyang litratong ipinadala at hindi naman nakakahiya kung ihayag man sa publiko itong kanyang karamdaman. Pero igagalang pa rin natin ang kanyang pasiya. Libra Girl, unang una, gusto kong alisin sa isipan mo ang labis na pag-aalala sa kalagayan mo, walang anuman daw po iyan sang-ayon sa nakausap kong doctor. Ibig sabihin, hindi dapat dibdibin, pero mas-magandang ipa-check up para malaman talaga kung anong klase mayroon kang goiter. Nakausap ko po si Dra Alelie D. Romero, ang ating resident doctor and at the same time social welfare officer sa embahada. Di naman daw po masyadong delekado ito, liban kung ma-develop ito into cancer, na bibihira lang daw pong mangyari.
Marami akong natuklasan sa sakit na ito sa pakikipag-usap ko kay Dra Romero na puede kong ishare sayo, pero inuunahan na kita, better seek your doctor's advice on the matter. Ayon kay Dra. Romero ang Goiter daw po ay medical term sa paglaki ng thyroid gland sa leeg. Ito ay hugis butterfly (paro-paro)na matatagpuan sa harapang bahagi, at ibabang parte ng leeg. Ito daw ang nag-cocontrol sa body metabolism ng isang tao. Sa Pilipinas ang tawag nito ay bosyo. Ang pinakaunang dahilan daw po ng pagkakaroon ng Goiter ay ang kakulangan sa sangkap na iodine. Ang Iodine ay matatagpuan sa mga lamang dagat, (isda, she shells, etc) pag-inom ng maraming tubig at pag-take ng tama lang na iodised salt o asin. Kailangan ang mga sangkap na mayroong iodine upang mapanatili ang produksyon ng tamang thyroid hormone, na kung mayroong kakulangan ay siguradong lalaki ang thyroid gland. So alisin mo na ang takot sa pagkain ng isda, nasa isip mo lang iyan. Ano ang gusto mo, kumain ng isda o magkaroon ng nakakailang na tanawin diyan sayong leeg? Maiiwasan naman o magagamot ang thyroid iyan kung magkakaroon ka lang ng tamang sangkap na kailangan upang mapanatili ang iyong kalusugan.
Heto ang mga palatandaan ng thyroid: paglaki o pamamaga ng leeg, wala kadalasang mararamdamang sakit, ngunit nakakailang na pangitain sayong leeg. At upang makumpirma mo na mayroon ka ngang Throid o Goiter, mas-makabubuting kumunsulta ka sa iyong pinagkakatiwalaang mang-gagamot. Sila lamang po ang puede mong paniwalaan, hindi po ako, puede ang sinasabi ni doktora Alelie, dahil mayroon siyang kaalaman ukol dito.
Heto ang magandang balita para sayo, ang problemang ganito ay puedeng madala sa pamamagitan ng pag-inom ng gamot, tulad halimbawa ng methimazole or propylthiouracil, syempre iyan ay sasabihin sayo ng iyong doctor o ipi-prescribe sayo, huwag na huwag kang mag-titi-take ng gamot ng walang pahintulot ng doctor dahil baka imbes na makabuti ay mas-lalo pang makasama. Ayon kay Dr Alelie, mayroon klasipikasyon ang sakit na ito. Binggit ito ni Dra, tulad ng Hyperthyroidism, an overactive thyroid gland; Hypothyroidism, an underactive thyroid gland; Thyrotoxicosis, an excessive amount of thyroid hormone in the bloodstream; at ang Graves' disease (also known as toxic diffuse goiter or exophthalmic goiter), a form of hyperthyroidism. Kung titingnan natin ang mga nakasulat na iyan, medyo kumplikadong terminology pang-medicina kaya iiwanan ko iyan sa kanila. Isinama ko po iyan sa layunin na ipaalam kay Ms Libra Girl ang ibat-ibang klasipikasyon o level ng tinatawag na sakit na Goiter.
Kung masyado nang malala ang sakit na ito, o yung tinawag nilang toxic deffuse goiter, sasailalim ang pasyente sa tinatawag daw pong thyroidectomy. Ang mga taong sumailalim dito ay kinakailangan nang mag-take ng thyroid supply for the rest of their life upang mapalitan ang natural supply na inalis dahil sa operasyon. Yan po ang paliwanag ni Dra Alelie.
Samantala, sa level naman kung papaanong makakatulong ang OWWA sa financial na paraan, madali iyan, dahil automatic namang entitled ang isang OFW sa medical assiatnce na puede nilang ipagkaloob. Kaya ang payo ko sayo Libra Girl, kung gusto mong magamit ang iyong karapatang ito, puede kang magtungo sa alinmang malapit na OWWA office sa iyong lugar.
Ni Ben Garcia
Libra Girl: Ang takot sa isda nasa isip lamang
(Ipadala ang kuwento ng inyong buhay sa PO Box 1301 Safat 13014 Kuwait o mag-email sa radio_bengarcia@yahoo.com kung gusto nyong mailimbag ang inyong kuwento kasama ng inyong larawan ipadala ang 2X2 photo, o anumang klarong kopya ng inyong larawang. Ito po ay optional. Bumisita sa aking blog site: www.buhayatpag-asa.blogspot.com)
Dear Kuya Ben
Magandang araw po sa lahat ng iyong avid readers! Salamat sa inyong walang sawang pagbibigay ng paalala at payo sa ating mga kababayan. Tunay pong nakakagaan ng kalooban ang iyong palatuntunan. Tawagin mo na lang akong Libra Girl, tubong Mindanao, 23 years old, dalaga. Ang problema ko po ay hindi sa pamilya, hindi rin sa pag-ibig, sila pa nga ang inspirasyon ko sa lahat ng sandali. Hinubog nila ako sa magandang landasin ng buhay. Pinalaki akong may-takot sa Diyos. Tapos po ako ng kursong Bachelor of Science in Industrial Education major in Food Trade last 2004. Under board nga lang po ako, pero balak kong mag-take ng exam pag-uwi ko next year. Sa love life mayroon din ako, regular ang aming communication, masaya kami kahit malayo sa isat-isa. Kuya, di ka man doctor, pero alam kong mayroon kang kakilalang puede magbigay linaw sa aking problema. Ang problema ko po ay tungkol sa aking kalusugan. Nalaman ko bago ako umalis sa Pilipinas na mayroon akong 'Tyroid', pero ang sabi di naman daw delikado. Mula noon nagging woried na ako sa kalusugan ko, dahil baka nga mayroon at lumaki, magmukha akong elepante. Takot ako! Ngayon kase wala naman akong nararamdaman, di ko naman makita o mahalata, pero once na hinahawakan ko ang leeg ko nasasalat ko ang maliit na bukol, baka ito na nga. Mayroon ang family ko ng history ng goiter. Yung Lola ko, namatay na lang na mayroong parang bola ng tennis sa leeg. Hindi rin naman daw namatay ang Lola ko dahil sa goiter, dahil daw po sa katandaan, 80 years old na po siya ng mamatay. Nakaka-ilang lang, at parang di ako makatulog sa tuwing maaalala ko ang sakit ko raw na ito. Ayaw kong magkaroon ng ganun. Aaminin ko sa inyo, di po ako makakaiin ng isda. Ang reason kung bakit tumigil ako sa pagkain ng isda ay nung magkaroon ng baha sa Ormoc, Leyte, kung saan maraming tao ang namatay at pinaniniwalaang kinain ng mga isda. Mula noon, ayaw ko nang kumain talaga ng isda. Matagal nang panahon nangyari iyon, pero hindi pa rin maalis sa isip ko ang mga isdang kumakain ng tao, hindi ko kayang lunukin ang isda. Bahala na kung walang ulam, basta ayaw ko ng isda.
Ano bang problema mayroon ako? Uuwi ako ngayong August, gusto kong magpa-opera kung kinakailangan. Ano po ang mabuti kong gawin?
Gumagalang at Nagpapsalamat
Libra Girl
Salamat Libra Girl.
Syempre dahil medical matter itong problemang idinulog sa akin ni Ms Libra Girl, na ewan kung bakit di ibinigay ang tunay na pangalan, e mayroon naman siyang litratong ipinadala at hindi naman nakakahiya kung ihayag man sa publiko itong kanyang karamdaman. Pero igagalang pa rin natin ang kanyang pasiya. Libra Girl, unang una, gusto kong alisin sa isipan mo ang labis na pag-aalala sa kalagayan mo, walang anuman daw po iyan sang-ayon sa nakausap kong doctor. Ibig sabihin, hindi dapat dibdibin, pero mas-magandang ipa-check up para malaman talaga kung anong klase mayroon kang goiter. Nakausap ko po si Dra Alelie D. Romero, ang ating resident doctor and at the same time social welfare officer sa embahada. Di naman daw po masyadong delekado ito, liban kung ma-develop ito into cancer, na bibihira lang daw pong mangyari.
Marami akong natuklasan sa sakit na ito sa pakikipag-usap ko kay Dra Romero na puede kong ishare sayo, pero inuunahan na kita, better seek your doctor's advice on the matter. Ayon kay Dra. Romero ang Goiter daw po ay medical term sa paglaki ng thyroid gland sa leeg. Ito ay hugis butterfly (paro-paro)na matatagpuan sa harapang bahagi, at ibabang parte ng leeg. Ito daw ang nag-cocontrol sa body metabolism ng isang tao. Sa Pilipinas ang tawag nito ay bosyo. Ang pinakaunang dahilan daw po ng pagkakaroon ng Goiter ay ang kakulangan sa sangkap na iodine. Ang Iodine ay matatagpuan sa mga lamang dagat, (isda, she shells, etc) pag-inom ng maraming tubig at pag-take ng tama lang na iodised salt o asin. Kailangan ang mga sangkap na mayroong iodine upang mapanatili ang produksyon ng tamang thyroid hormone, na kung mayroong kakulangan ay siguradong lalaki ang thyroid gland. So alisin mo na ang takot sa pagkain ng isda, nasa isip mo lang iyan. Ano ang gusto mo, kumain ng isda o magkaroon ng nakakailang na tanawin diyan sayong leeg? Maiiwasan naman o magagamot ang thyroid iyan kung magkakaroon ka lang ng tamang sangkap na kailangan upang mapanatili ang iyong kalusugan.
Heto ang mga palatandaan ng thyroid: paglaki o pamamaga ng leeg, wala kadalasang mararamdamang sakit, ngunit nakakailang na pangitain sayong leeg. At upang makumpirma mo na mayroon ka ngang Throid o Goiter, mas-makabubuting kumunsulta ka sa iyong pinagkakatiwalaang mang-gagamot. Sila lamang po ang puede mong paniwalaan, hindi po ako, puede ang sinasabi ni doktora Alelie, dahil mayroon siyang kaalaman ukol dito.
Heto ang magandang balita para sayo, ang problemang ganito ay puedeng madala sa pamamagitan ng pag-inom ng gamot, tulad halimbawa ng methimazole or propylthiouracil, syempre iyan ay sasabihin sayo ng iyong doctor o ipi-prescribe sayo, huwag na huwag kang mag-titi-take ng gamot ng walang pahintulot ng doctor dahil baka imbes na makabuti ay mas-lalo pang makasama. Ayon kay Dr Alelie, mayroon klasipikasyon ang sakit na ito. Binggit ito ni Dra, tulad ng Hyperthyroidism, an overactive thyroid gland; Hypothyroidism, an underactive thyroid gland; Thyrotoxicosis, an excessive amount of thyroid hormone in the bloodstream; at ang Graves' disease (also known as toxic diffuse goiter or exophthalmic goiter), a form of hyperthyroidism. Kung titingnan natin ang mga nakasulat na iyan, medyo kumplikadong terminology pang-medicina kaya iiwanan ko iyan sa kanila. Isinama ko po iyan sa layunin na ipaalam kay Ms Libra Girl ang ibat-ibang klasipikasyon o level ng tinatawag na sakit na Goiter.
Kung masyado nang malala ang sakit na ito, o yung tinawag nilang toxic deffuse goiter, sasailalim ang pasyente sa tinatawag daw pong thyroidectomy. Ang mga taong sumailalim dito ay kinakailangan nang mag-take ng thyroid supply for the rest of their life upang mapalitan ang natural supply na inalis dahil sa operasyon. Yan po ang paliwanag ni Dra Alelie.
Samantala, sa level naman kung papaanong makakatulong ang OWWA sa financial na paraan, madali iyan, dahil automatic namang entitled ang isang OFW sa medical assiatnce na puede nilang ipagkaloob. Kaya ang payo ko sayo Libra Girl, kung gusto mong magamit ang iyong karapatang ito, puede kang magtungo sa alinmang malapit na OWWA office sa iyong lugar.
Sunday, August 06, 2006
Buhay at Pag-asa
BUHAY AT PAG-ASA
Ni Ben Garcia
Arcelyn napako sa Kuwait: Pangako sa boyfriend napako
(Ipadala ang kuwento ng inyong buhay sa PO Box 1301 Safat 13014 Kuwait o mag-email sa radio_bengarcia@yahoo.com kung gusto nyong mailimbag ang inyong kuwento kasama ng inyong larawan ipadala ang 2X2 photo, o anumang klarong kopya ng inyong larawang. Ito po ay optional. Bumisita sa aking blog site: www.buhayatpag-asa.blogspot.com)
Dear Kuya Ben,
Ako po si Arcelyn Demoy. Tubong Zamboanga del Sur. Tatlo po kaming magkakapatid. Ang ama ko ay simpleng magsasaka lamang. Mayroon namang maliit na tindahan ang aking ina. Isang araw nagpaalaam ang papa ko na gustong magbakasyon sa kanyang bayan sa Lanao del Sur, pumayag naman ang mama, pero ilang araw lang ang nakalipas dumating ang pinsan ng papa ko sa bahay namin at ibinalita sa aming mayroong malubhang karamdaman ang Tatay. Pinuntahan siya ng Nanay ko at ipinagamot. Gumaling naman ang Tatay ko. Nang umuwi sila, nagtuloy agad sa tindahan, pero ninakawan ang tindahan namin, ang natira ay isang posporo at isang kilong asin. Parang hindi makapaniwala ang nanay sa nangyari. Simula noon, nawalan na rin ng ganang magtinda ang Nanay ko, sinira niya ang tindahan at lagi na lang siyang galit sa papa. Ang papa ko naman wala lang kibo, sobrang bait kase niya, ni konteng salita wala siyang binitiwan sa mama ko. Isang araw, naglalaro kami sa kalsada ng patentero ng mga kaibigan ko. Nakita ko ang Tatay na napakaaliwalas ng mukha. Ang Mama tulog na. Noong mag-11 o'clock na ng gabi, nilapitan ako ng Tatay at sinabing matulog na raw kami, gabi na. Bandang alas kuwatro ng madaling araw, nilamig daw ang Nanay ko at gustong yakapin ang Tatay, pero wala ito sa tabi niya, nalingat ulit ang mama ng alas singko, pero wala pa rin ang Tatay sa tabi niya. Bumangon ang Nanay at medyo kinabahan. Umikot siya sa aming bakuran dahil inisip niyang nasa bakuran lamang ito.
Bigla siyang nagulat sa nakita niya sa punong kakao, ang Tatay, itinali ang leeg sa kakao. Nagsisigaw ang Nanay ng Makita iyon. Nagigising ang mga kapitbahay at nabigla sila sa sigaw ng Nanay, wala namang may-sakit sa amin, pero patay ang sinisigaw niya. Malamig nang bangkay ng ibaba siya sa punong Kakao. Hindi namin alam kung bakit nagawang patayin ng Tatay ang kanyang sarili. Pero siguro sumuko na siyang buhayin kami.
12 years old na ako ng mangyari iyon. Lalo tuloy kaming nahirapan. Pinatigil ako ng Mama sa eskuwela, pero, sinabi ng guro ko na huwag akong patitigilin sa pag-aaral, kaya nahirapan man ang Nanay sinikap niya na lang na pag-aralin ako. Third year high-school na ako ng magdisisyon akong magtrabaho bilang katulong. Tumigil ako sandali sa school at nung 4th year na ako, kinuha ako ng pinsan namin sila na raw ang magpapaaral sa akin, sa isang kundisyon na huwag daw muna akong may-bu-boy-friend. Pumayag naman ako. Nung malapit na akong mag-graduate mayroong nangyaring hindi inaasan, pinasok ako ng asawa ng pinsan ng Mama ko, ang itinuring kong pangalawang magulang. Pero hindi siya nagtagumpay dahil sinipa ko siya. Nalaman iyon ng babae, at hinarap niya ang kanyang asawa, hindi man lang nakakibo, kasalanan niya kase, inihatid ako sa kaibigan niyang doctor para makapag-tapos daw ako ng pag-aaral. At sila na nga ang gumastos para sa pag-aaral ko sa koleheyo. Gabi ako nag-aaral at nagtatrabaho naman ako sa kanila kung araw.
Okay lang iyon dahil pangarap ko talagang makapag-tapos ng pag-aaral. Doon ko nakilala ang aking boyfriend. Una, kaibigan, pero nagtapat siya sa kanyang nararamadaman. Gusto ko rin siya, kase mabait, maalalahanin, sa katunayan, siya ang sumusundo sa akin pagkatapos ng eskuwela sa gabi. Pero di ko alam, chickboy din pala, nahuli ko siyang mayroong kasamang iba. Hindi ako nagpahalata sa kanya, pero mula noon, parang nasaktan ako ng todo, dinamdam ko iyo, at minsan nakakapasok ako sa eskuwelang laseng. Noong 4th year college na ako, isang semester na lang, tumigil ako, dahil mahirap na rin ang mga projects, nahihiya na akong humingi sa nagpapaaral sa akin.
Sinabi ko na rin iyon sa nagpapaaral sa akin, wala naman silang sinabi na disisyon ko raw iyon. Pero nung umuwi ako, sa bahay naroon na ang boyfreidn ko, humihingi ng sory, pinatawad kona siya, at sinabi niyang ipagpatuloy ko raw ang pag-aaral ko, total isang sem na lang tapos na, so nakinig ako sa kanya. Noong malapit nang graduation namin nagpunta siya noong gabi para bumati sa akin, nagpaalam na rin ako na gusto kong umalis at mag-abroad, kaya nagpaalam ako sa kanya. Ayaw niyang pumayag, gusto niya pakasal na raw kami at magsama. Pero hindi pa talaga iyon ang plano ko, gusto ko pang makatulong sa pamilya ko, so sinuhay ko ang gusto niya.
Umiyak siya sa akin, nakita ko ring mahal niya talaga ako, nangako naman ako na siya ang una at huli kong BF. Umalis akong umiiyak dahil sa iiwanan ko siya, pero tuloy ang aming kumunikasyon, pangako ko sa kanya, dalawang taon lang akong mag-aabraod. Natapos ang 2 taon, sabi ko sa kanya, uuwi ako, pero 2 buwan lang ako sa Pinas at babalik ding muli sa Kuwait para ipagpatuloy ang pagtatrabaho, ayaw niyang pumayag, naramdaman kong nahihirapan na rin siya, ako rin ay ganuon din, kaya nagpasiya tuloy ako, na huwag na lang umuwi para hindi mahirap umalis. Naputol ang kumunikasyon namin mula noon. Tapos anim na buwan ang nakalipas, nabalitaan kong may-asawa na siya. Kinunfirm iyon sa akin ng Nanay ko, butis na raw ang babae, masakit man pero inihanda ko na rin ang sarili ko sa ganuong scenario, sobrang sakit, pero nangibabaw pa rin sa akin ang aking pamilya.
Makalipas ang ilang buwan, tumawag siya sa akin, ako daw ang mahal niya, di niya raw pinakasalan ang babae niya, dahil di niya raw ito mahal. Lumayas daw siya at nagtungo ng Palawan. Ano ang mabuti kong gawin, di ko rin matanggap sa buhay ko na mayroon na siyang anak sa iba. Tama ba ang inisip ko na mag-sinungaling na lang ako, may-asawa na rin ako?
Gumagalang at Nagpapasalamat,
Arcelyun Demoy.
Dear Arcelyn salamat sa tiwala sa palatuntunang Buhay at Pag-asa. Pero bago ang lahat, marami itong kaibigan si Arcelyn na gustong batiin sa palatuntunang ito, tulad nina Jane, Maridel, Neni, Amen, Thata at Ms Bergole. Hello sa inyo mula iyan kay Arcelyn.
Bueno, nakita ko sa sulat ni Arcelyn ang nagtatalong damdamin sa pamilya at pagtingin sa kanyang boyfriend. Iyan ang pinakadahilan kung bakit di makausad si Arcelyn. Gusto niyang bigyang pansin ang kanyang mga immediate family bago ang lahat. Pero tama raw ba na magsinungaling na lang siya -- na mayroon na rin siyang asawa. Hindi rin daw kaya ni Arcelyn na tanggapin na mayroon nang anak ang kanyang boyfriend. Arcelyn, sino kaya sa palagay mo ang niloloko mo, sino kaya sa palagay mo ang lalong masasaktan kung sakaling ganyan nga ang gawin mo. Di ba sarili mo rin.
Eh papaano nga kung mahal ka ng BF mo? Biruin mo di niya pinakasalan ang babaeng nadisgrasya niya para lang sayo. Oo medyo mali siya doon dahil nagpadala siya sa tawag ng laman, pero mayroong mga bagay na siya lang at ng babaeng iyon ang nakakaalam, baka naman inakit lang siya, baka naman mayroon silang usapan na hindi magsasama. Hindi natin alam, mayroon kaseng ganyan na ngayong babae, na magkaroon lang ng anak tama na. Pero since na tumakas siya at nagpakalayo at nagtungo ng Palawan, ibig sabihin baka humahabol ang babae, so ang bagay na iyan ay dapat munang mai-klaro sayo ng boyfriend mo, pero huwag mo na lang lokohin ang sarili mo. Sa tingin ko mahal mo pa rin siya kaya ka nasasaktan, kaya ka nahihirapang tanggapin ang kanyang anak sa ibang babae. Natural lamang ang nararamdaman mo. Kung mahal mo siya, umuwi ka rin muna, ayusin mo ang relasyon na binuo niyo, alalahanin mo na mayroon kang pangako sa kanya, kaya nga siya naghintay ng dalawang taon, pero di ka umuwi, alalahanin mo na mayroon kayong salitang binibitawan na eventually pinanghahawakan ng bawat isa sa inyo. Kaya nagtiwala din siya sayo, pero hindi mo iyon tinupad, kaya, partly mayroon ka ring kasalanan kung bakit siya nahulog sa isang pagkakamali, na ngayon gusto mo siya lang ang mag-suffer. Huwag namang ganyan! Kung maaayos ninyong muli ang nasira niyong relasyon ayusin niyo. Mag-usap kayong mabuti tungkol sa bagay na iyan. Sabihin mo rin sa kanya, na magpakalalaki siya sa pagharap sa responsibilidad. Kung nagkamali man siya, we are all subject to it, magsisi at bumangong muli. Ang pag-harap sa responsibilidad lamang ang magpapatahimik sa kanya at sa iyo na rin. Humingi siya ng paumanhin sa babae at sabihin niya doon (sa babae) ng tuwiran na wala siyang pagtingin at hindi siya magiging masaya kung silang dalawa (ng babaeng nabuntis niya) ang magsasama. Humingi ka rin ng patawad sa hindi mo pagtupad sayong pangako, upang ang pakong nakapako sa inyong relasyon ay muling mabigyan ng kaluwagan.
Ni Ben Garcia
Arcelyn napako sa Kuwait: Pangako sa boyfriend napako
(Ipadala ang kuwento ng inyong buhay sa PO Box 1301 Safat 13014 Kuwait o mag-email sa radio_bengarcia@yahoo.com kung gusto nyong mailimbag ang inyong kuwento kasama ng inyong larawan ipadala ang 2X2 photo, o anumang klarong kopya ng inyong larawang. Ito po ay optional. Bumisita sa aking blog site: www.buhayatpag-asa.blogspot.com)
Dear Kuya Ben,
Ako po si Arcelyn Demoy. Tubong Zamboanga del Sur. Tatlo po kaming magkakapatid. Ang ama ko ay simpleng magsasaka lamang. Mayroon namang maliit na tindahan ang aking ina. Isang araw nagpaalaam ang papa ko na gustong magbakasyon sa kanyang bayan sa Lanao del Sur, pumayag naman ang mama, pero ilang araw lang ang nakalipas dumating ang pinsan ng papa ko sa bahay namin at ibinalita sa aming mayroong malubhang karamdaman ang Tatay. Pinuntahan siya ng Nanay ko at ipinagamot. Gumaling naman ang Tatay ko. Nang umuwi sila, nagtuloy agad sa tindahan, pero ninakawan ang tindahan namin, ang natira ay isang posporo at isang kilong asin. Parang hindi makapaniwala ang nanay sa nangyari. Simula noon, nawalan na rin ng ganang magtinda ang Nanay ko, sinira niya ang tindahan at lagi na lang siyang galit sa papa. Ang papa ko naman wala lang kibo, sobrang bait kase niya, ni konteng salita wala siyang binitiwan sa mama ko. Isang araw, naglalaro kami sa kalsada ng patentero ng mga kaibigan ko. Nakita ko ang Tatay na napakaaliwalas ng mukha. Ang Mama tulog na. Noong mag-11 o'clock na ng gabi, nilapitan ako ng Tatay at sinabing matulog na raw kami, gabi na. Bandang alas kuwatro ng madaling araw, nilamig daw ang Nanay ko at gustong yakapin ang Tatay, pero wala ito sa tabi niya, nalingat ulit ang mama ng alas singko, pero wala pa rin ang Tatay sa tabi niya. Bumangon ang Nanay at medyo kinabahan. Umikot siya sa aming bakuran dahil inisip niyang nasa bakuran lamang ito.
Bigla siyang nagulat sa nakita niya sa punong kakao, ang Tatay, itinali ang leeg sa kakao. Nagsisigaw ang Nanay ng Makita iyon. Nagigising ang mga kapitbahay at nabigla sila sa sigaw ng Nanay, wala namang may-sakit sa amin, pero patay ang sinisigaw niya. Malamig nang bangkay ng ibaba siya sa punong Kakao. Hindi namin alam kung bakit nagawang patayin ng Tatay ang kanyang sarili. Pero siguro sumuko na siyang buhayin kami.
12 years old na ako ng mangyari iyon. Lalo tuloy kaming nahirapan. Pinatigil ako ng Mama sa eskuwela, pero, sinabi ng guro ko na huwag akong patitigilin sa pag-aaral, kaya nahirapan man ang Nanay sinikap niya na lang na pag-aralin ako. Third year high-school na ako ng magdisisyon akong magtrabaho bilang katulong. Tumigil ako sandali sa school at nung 4th year na ako, kinuha ako ng pinsan namin sila na raw ang magpapaaral sa akin, sa isang kundisyon na huwag daw muna akong may-bu-boy-friend. Pumayag naman ako. Nung malapit na akong mag-graduate mayroong nangyaring hindi inaasan, pinasok ako ng asawa ng pinsan ng Mama ko, ang itinuring kong pangalawang magulang. Pero hindi siya nagtagumpay dahil sinipa ko siya. Nalaman iyon ng babae, at hinarap niya ang kanyang asawa, hindi man lang nakakibo, kasalanan niya kase, inihatid ako sa kaibigan niyang doctor para makapag-tapos daw ako ng pag-aaral. At sila na nga ang gumastos para sa pag-aaral ko sa koleheyo. Gabi ako nag-aaral at nagtatrabaho naman ako sa kanila kung araw.
Okay lang iyon dahil pangarap ko talagang makapag-tapos ng pag-aaral. Doon ko nakilala ang aking boyfriend. Una, kaibigan, pero nagtapat siya sa kanyang nararamadaman. Gusto ko rin siya, kase mabait, maalalahanin, sa katunayan, siya ang sumusundo sa akin pagkatapos ng eskuwela sa gabi. Pero di ko alam, chickboy din pala, nahuli ko siyang mayroong kasamang iba. Hindi ako nagpahalata sa kanya, pero mula noon, parang nasaktan ako ng todo, dinamdam ko iyo, at minsan nakakapasok ako sa eskuwelang laseng. Noong 4th year college na ako, isang semester na lang, tumigil ako, dahil mahirap na rin ang mga projects, nahihiya na akong humingi sa nagpapaaral sa akin.
Sinabi ko na rin iyon sa nagpapaaral sa akin, wala naman silang sinabi na disisyon ko raw iyon. Pero nung umuwi ako, sa bahay naroon na ang boyfreidn ko, humihingi ng sory, pinatawad kona siya, at sinabi niyang ipagpatuloy ko raw ang pag-aaral ko, total isang sem na lang tapos na, so nakinig ako sa kanya. Noong malapit nang graduation namin nagpunta siya noong gabi para bumati sa akin, nagpaalam na rin ako na gusto kong umalis at mag-abroad, kaya nagpaalam ako sa kanya. Ayaw niyang pumayag, gusto niya pakasal na raw kami at magsama. Pero hindi pa talaga iyon ang plano ko, gusto ko pang makatulong sa pamilya ko, so sinuhay ko ang gusto niya.
Umiyak siya sa akin, nakita ko ring mahal niya talaga ako, nangako naman ako na siya ang una at huli kong BF. Umalis akong umiiyak dahil sa iiwanan ko siya, pero tuloy ang aming kumunikasyon, pangako ko sa kanya, dalawang taon lang akong mag-aabraod. Natapos ang 2 taon, sabi ko sa kanya, uuwi ako, pero 2 buwan lang ako sa Pinas at babalik ding muli sa Kuwait para ipagpatuloy ang pagtatrabaho, ayaw niyang pumayag, naramdaman kong nahihirapan na rin siya, ako rin ay ganuon din, kaya nagpasiya tuloy ako, na huwag na lang umuwi para hindi mahirap umalis. Naputol ang kumunikasyon namin mula noon. Tapos anim na buwan ang nakalipas, nabalitaan kong may-asawa na siya. Kinunfirm iyon sa akin ng Nanay ko, butis na raw ang babae, masakit man pero inihanda ko na rin ang sarili ko sa ganuong scenario, sobrang sakit, pero nangibabaw pa rin sa akin ang aking pamilya.
Makalipas ang ilang buwan, tumawag siya sa akin, ako daw ang mahal niya, di niya raw pinakasalan ang babae niya, dahil di niya raw ito mahal. Lumayas daw siya at nagtungo ng Palawan. Ano ang mabuti kong gawin, di ko rin matanggap sa buhay ko na mayroon na siyang anak sa iba. Tama ba ang inisip ko na mag-sinungaling na lang ako, may-asawa na rin ako?
Gumagalang at Nagpapasalamat,
Arcelyun Demoy.
Dear Arcelyn salamat sa tiwala sa palatuntunang Buhay at Pag-asa. Pero bago ang lahat, marami itong kaibigan si Arcelyn na gustong batiin sa palatuntunang ito, tulad nina Jane, Maridel, Neni, Amen, Thata at Ms Bergole. Hello sa inyo mula iyan kay Arcelyn.
Bueno, nakita ko sa sulat ni Arcelyn ang nagtatalong damdamin sa pamilya at pagtingin sa kanyang boyfriend. Iyan ang pinakadahilan kung bakit di makausad si Arcelyn. Gusto niyang bigyang pansin ang kanyang mga immediate family bago ang lahat. Pero tama raw ba na magsinungaling na lang siya -- na mayroon na rin siyang asawa. Hindi rin daw kaya ni Arcelyn na tanggapin na mayroon nang anak ang kanyang boyfriend. Arcelyn, sino kaya sa palagay mo ang niloloko mo, sino kaya sa palagay mo ang lalong masasaktan kung sakaling ganyan nga ang gawin mo. Di ba sarili mo rin.
Eh papaano nga kung mahal ka ng BF mo? Biruin mo di niya pinakasalan ang babaeng nadisgrasya niya para lang sayo. Oo medyo mali siya doon dahil nagpadala siya sa tawag ng laman, pero mayroong mga bagay na siya lang at ng babaeng iyon ang nakakaalam, baka naman inakit lang siya, baka naman mayroon silang usapan na hindi magsasama. Hindi natin alam, mayroon kaseng ganyan na ngayong babae, na magkaroon lang ng anak tama na. Pero since na tumakas siya at nagpakalayo at nagtungo ng Palawan, ibig sabihin baka humahabol ang babae, so ang bagay na iyan ay dapat munang mai-klaro sayo ng boyfriend mo, pero huwag mo na lang lokohin ang sarili mo. Sa tingin ko mahal mo pa rin siya kaya ka nasasaktan, kaya ka nahihirapang tanggapin ang kanyang anak sa ibang babae. Natural lamang ang nararamdaman mo. Kung mahal mo siya, umuwi ka rin muna, ayusin mo ang relasyon na binuo niyo, alalahanin mo na mayroon kang pangako sa kanya, kaya nga siya naghintay ng dalawang taon, pero di ka umuwi, alalahanin mo na mayroon kayong salitang binibitawan na eventually pinanghahawakan ng bawat isa sa inyo. Kaya nagtiwala din siya sayo, pero hindi mo iyon tinupad, kaya, partly mayroon ka ring kasalanan kung bakit siya nahulog sa isang pagkakamali, na ngayon gusto mo siya lang ang mag-suffer. Huwag namang ganyan! Kung maaayos ninyong muli ang nasira niyong relasyon ayusin niyo. Mag-usap kayong mabuti tungkol sa bagay na iyan. Sabihin mo rin sa kanya, na magpakalalaki siya sa pagharap sa responsibilidad. Kung nagkamali man siya, we are all subject to it, magsisi at bumangong muli. Ang pag-harap sa responsibilidad lamang ang magpapatahimik sa kanya at sa iyo na rin. Humingi siya ng paumanhin sa babae at sabihin niya doon (sa babae) ng tuwiran na wala siyang pagtingin at hindi siya magiging masaya kung silang dalawa (ng babaeng nabuntis niya) ang magsasama. Humingi ka rin ng patawad sa hindi mo pagtupad sayong pangako, upang ang pakong nakapako sa inyong relasyon ay muling mabigyan ng kaluwagan.
Subscribe to:
Posts (Atom)